Göz tipi insanların daha fazla olduğunu savunan ve belki kendi çıkarları açısından, basılı reklamcılığa az ya da çok bağlı olanlar, reklamcılıkta resim ve renklerin neredeyse tekel denilebilecek bir avantaja sahip olduklarına inanırlar Ancak bu görüşün karşısında, radyodaki insan sesinin telkin edici etkisi durmaktadır. Eğer satış görüşmesini dikkate almazsak, bu etki de neredeyse tekel durumundadır. ilan verilmesi düşünülen gazete ve dergiler, hitap edilecek çevre konusunda ne kadar titizlikle seçilirse seçilsinler, metin ve resimler psikolojik açıdan ne kadar uygun olarak hazırlanmış olursa olsunlar, sunucunun beşeri sesi, reklama güçlü, kişisel bir değer katar. Bu değer, baskıcının bütün uygun unsurlarından daha güçlüdür. Buna renk ve şekil, baskı tekniği ve kağıt kalitesi de dahildir. ABD’deki radyo sunucularının ses tınılarına göre seçilmelerinin önemli sebebi budur. Ses yalnızca hoş ve “şık” olmamalı, aynı zamanda ve özellikle hitap edici ve ikna edici olmalı.
Bu gerçek, Amerikan radyo dinleyicilerinin arzularına özel bir yön vermiştir. “Canlı” bir ses istiyorlar ve konuşan kişinin, yayın odasında şahsen bulunmasını bekliyorlar. Bu durum, Lucas ve Britt tarafından ifade edildiği üzere, belli bir sosyal bilinç doğurmuştur. Bu bilinç, bant kayıtlarıyla tatmin olmamaktadır. Bir sanatçı doğrudan, yani şahsen konuştuğunda, dinleyicilerde, meseleye tam eğildiğine dair bir izlenim uyanır, zira dinleyicilerin eleştirisel kulakları tarafından dikkatle izlenmektedir. Bu da dinleyicilerin ilgisini ve böylece yayının etkisini artırır. Radyo reklamcılığı –reklamlar- ABD’de ulaşmış olduğu ilgiye ve inanılmaz yaygınlığa, (TV reklamcılığına da dayanak olan) sunucuların seçiminde ki psikolojik titizliğe borçludur. Almanya’da ki radyo reklam yayınları, akustik açıdan da her zaman dinleyicilerini tamamen tatmin edemediğinden dolayı, belki bu reklam aracının reddedilmesin de, bir çok insanın işitme hassasiyetinin küçümsenmesi, önemli bir rol oynamaktadır. Zira bu hassasiyetin, reklama direnme isteği ile birleşmesi mümkündür.
